Pixa Hieronim (Franciszek) SDB (1915-1994)

Urodził się w Szerokiej 6 września 1911 w rodzinie Józefa i Agnieszki z d. Piksa. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Szerokiej uczęszczał do gimnazjum w Żorach. W 1934 roku wstąpił do Zgromadzenia Salezjańskiego w Czerwińsku. Po zakończonym nowicjacie odbył praktykę asystencką w szkole rzemiosł i w sierocińcu w Warszawie. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1938 roku. W latach 1940-1944 studiował teologię w Krakowie. 11 czerwca 1944 z rąk bpa Rosponda otrzymał święcenia prezbiteratu. Po święceniach wyjechał do Warszawy i w czasie powstania warszawskiego opiekował się dziećmi z sierocińca. Po zakończeniu II wojny światowej zgodnie z wolą przełożonych przeniósł się do Miedniewic, a potem do Czerwieńska. Tam od sierpnia 1948 roku pełnił funkcję dyrektora domu, a później mistrza nowicjatu. Stamtąd przeniesiono go do Lublina. Przez okres jednego roku pełnił funkcję przewodnika po rzymskich katakumbach. Potem duszpasterzował jeszcze w Skrzatuszu i Głowczycach. W 1966 roku z polecenia władz zakonnych wyjechał ponownie na 27 lat do Rzymu by oprowadzać turystów po rzymskich katakumbach. W Rzymie przyjaźnił się z ks. Hilarym Szkróbką - krajanem z Szerokiej. W 1984 roku szerocka parafia świętowała wraz z jubilatem 40-lecie kapłaństwa. Postępująca choroba płuc nie pozwoliła mu przeżywać jubileuszowych uroczystości 50-lecia kapłaństwa. Zmarł 26 września 1994 w Oświęcimiu w domu wspólnoty salezjańskiej.

Bibliografia

H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, Jastrzębie Zdrój-Szeroka 2011, s. 38-41.