Pixa Leopold SDB (1916-1966), misjonarz

Urodził się 14 września 1916 w Szerokiej (Timmendorf) na Górnym Śląsku w rodzinie Józefa i Jadwigi z d. Michalski. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1923 roku w Szerokiej kontynuował naukę w żorskim gimnazjum. Po zdaniu matury w 1953 roku wstąpił do zgromadzenia księży salezjanów w Pogrzebieniu. Zaraz po skończonym nowicjacie w 1938 roku władze zakonne zdecydowały o posłaniu go do Peru na misje, gdzie przez pierwszy rok uczył się historii i geografii tego kraju. Ukończył również studia filozoficzne Uniwersytecie w Limie. W latach 1942-1943 wykładał matematykę w Arequipa i Cusco. Teologię studiował w latach 1948-1951, a święcenia kapłańskie przyjął w 1952 roku w miejscowości Piura.

Po święceniach kapłańskich dalej pracował jako wykładowca matematyki w kolegium salezjańskim, gdzie w latach 1954-1955 pełnił również funkcję dyrektora. Jednak przebywając tak daleko odczuwał nasilającą się tęsknotę za krajem i bliskimi. W 1962 roku na okres dziesięciu miesięcy wrócił do kraju, w swej rodzinnej miejscowości odprawiał msze św., spowiadał spotykał się ze znajomymi. W marcu 1963 roku musiał wyjechać do Peru. Po trzech latach zmarł w wieku 49 lat. Pochowany został na cmentarzu w mieście Piura.

Bibliografia

H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, s. 50-52.

Pixa Hieronim (Franciszek) SDB (1915-1994)

Urodził się w Szerokiej 6 września 1911 w rodzinie Józefa i Agnieszki z d. Piksa. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Szerokiej uczęszczał do gimnazjum w Żorach. W 1934 roku wstąpił do Zgromadzenia Salezjańskiego w Czerwińsku. Po zakończonym nowicjacie odbył praktykę asystencką w szkole rzemiosł i w sierocińcu w Warszawie. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1938 roku. W latach 1940-1944 studiował teologię w Krakowie. 11 czerwca 1944 z rąk bpa Rosponda otrzymał święcenia prezbiteratu. Po święceniach wyjechał do Warszawy i w czasie powstania warszawskiego opiekował się dziećmi z sierocińca. Po zakończeniu II wojny światowej zgodnie z wolą przełożonych przeniósł się do Miedniewic, a potem do Czerwieńska. Tam od sierpnia 1948 roku pełnił funkcję dyrektora domu, a później mistrza nowicjatu. Stamtąd przeniesiono go do Lublina. Przez okres jednego roku pełnił funkcję przewodnika po rzymskich katakumbach. Potem duszpasterzował jeszcze w Skrzatuszu i Głowczycach. W 1966 roku z polecenia władz zakonnych wyjechał ponownie na 27 lat do Rzymu by oprowadzać turystów po rzymskich katakumbach. W Rzymie przyjaźnił się z ks. Hilarym Szkróbką - krajanem z Szerokiej. W 1984 roku szerocka parafia świętowała wraz z jubilatem 40-lecie kapłaństwa. Postępująca choroba płuc nie pozwoliła mu przeżywać jubileuszowych uroczystości 50-lecia kapłaństwa. Zmarł 26 września 1994 w Oświęcimiu w domu wspólnoty salezjańskiej.

Bibliografia

H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, Jastrzębie Zdrój-Szeroka 2011, s. 38-41.

Pixa Rudolf (Klemens) (1900-1967)

Urodził się 17 listopada 1900 w Szerokiej, w rodzinie Franciszka i Franciszki z d. Gajda. Po ukończeniu szkoły podstawowej, pobierał nauki w gimnazjum w Koźlu, a następnie wstąpił do Gimnazjum Królewskiego w Rybniku, które ukończył 13 lipca 1918. Pod koniec wojny w czerwcu przymusowo wcielony został do wojska niemieckiego. Zaangażowany był w pracach związanych z plebiscytem na Śląsku. Jednak jego wielkim marzeniem było kapłaństwo. 11 maja 1921 wstąpił do Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Krakowie na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. 20 września 1924 przyjął święcenia kapłańskie w Krakowie z rąk bpa Stefana Sapiehy, a 21 września odprawił w Szerokiejswoją Mszę prymicyjną. Jako wikariusz pracował w Porębie Żegoty, w parafii św. Michała Archanioła we Frydrychowicach oraz w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej.

W latach 1940-1942 podczas niemieckiej okupacji pełnił funkcję administratora w Białej. Były to trudne czasy dla kościoła. Kościół mógł istnieć i działać tylko w swoich murach, dlatego też wszelkie manifestowanie swej wiary poza murami kościoła było karalne. Zniesiono święto Bożego Ciała i święto Wniebowstąpienia. Ks. Rudolf jednak nie przejął się groźbami i odprawił w swojej parafii w te święta 7 Mszy tak jak w dni świątecznie, za co została nałożona na niego grzywna w wysokości 300 marek i dodatkowo 15 marek za koszty administracyjne. W przypadku nie zapłacenie grzywny w terminie groził mu areszt 30 dniowy. Po zapłaceniu grzywny, abp krakowski Adam Sapieha, doceniając jego odwagę, mianował go honorowym kanonikiem. Po zakończeniu II wojny światowej pracował jako katecheta w szkole Ogólnokształcącej im. Adama Asnyka w Białej ( 1945-1952). Od 1958 roku był kapelanem i spowiednikiem ss. felicjanek w klasztorze. Ze względu na zły stan zdrowia w 1959 roku przeszedł na emeryturę pełniąc dalej rolę spowiednika i opiekuna sióstr. Zmarł 1 stycznia 1967 w Bielsku-Białej. Pochowany został na cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieku. Księża szeroczanie, Jastrzębie Zdrój-Szeroka, 2011, s. 29-32.